/137/
EXERCITATIO XXIII
Iulii Caesaris refert novam opinionem pro
concordia divinae praescientiae et
liberi nostri arbitrij.
Sacrosanctae Romanae Ecclesiae, quae
veritatis perpendiculum est, cuncta
subiiciens, assero Deum perfectissimam rerum
omnium etiam futurarum notitiam habere,
non solum in specie specialissima, ut
Peripatetici existimarunt, verum usque ad
individua. Addo futura, ut Dei scientiae subiiciuntur,
aliter esse non posse, quippe obiectum
scientiae non potest se habere aliter
quam cognoscitur, dicente Philosophorum
coryphaeo Aristotele, in i. Posteriorum: «Cuius est scientia
simpliciter, impossibile est aliter se habere». Veruntamen
maximum est discrimen in futurorum
praecognitione. Siquidem novit Deus
actiones futuras, qua futurae sunt, quae, cum
in re determinationem non habeant, nec in
cognitione divina: nec enim aliter res sciri
potest, quam eius ferat natura. Cum itaque
actiones futurae, ut futurae, contingentes sint
et indeterminatae, iccirco, uti tales, Deus
praenoscit evenire nimirum posse et non posse.
Dum igitur Deus praevidet Iudam
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |